Kathmandu revisit

De dag begint rustig. Het is heerlijk om weer door Kathmandu te slenteren. De herinneringen komen weer boven en her en der zien we bekende plekjes en winkeltjes. Goed om hier weer te zijn zonder. Druk te voelen alle highlights af te moeten lopen. Relaxed!

Het valt weer op dat, naarmate we de toeristenbuurt verlaten, alle hoekjes en gaatjes van de stad gebruikt zijn. Winkeltjes in tempels, steegjes waar groente verkocht wordt, oude pandjes die er uit zien als oude pandjes, nieuwe pandjes die er net zo uit zien. Je struikelt over alles wat verkocht wordt. Ben geen winkel tegengekomen waar schoonmoeders verkocht worden, maar als je ze op het idee zou brengen...

Na een dagje slenteren lopen we nog even naar de hotelkamer om ons op te frissen voor het avondeten. Nauwelijks nodig, want de wandeling naar het hotel levert een verfrissende douche op. We zetten de lijn van de Hollandsche zomer hier voort.
Op de rand van het bed voel ik plotseling een lichte trilling, alsof iemand naast je op de bank met zijn voet zit te wiebelen. Ik vraag Roos of zij zit te wiebelen. Ze antwoord ontkennend en geeft aan het ook te voelen. Het wordt erger. De gordijnen beginnen mee te bewegen en ik realiseer me dat er meer aan de hand is. We kijken elkaar aan en een kort moment dat lang lijkt te duren hebben we nodig om in actie te komen. Snel pakken we de belangrijkste spullen bij elkaar en rennen we de trap af, naar buiten. Daar staan inmiddels de andere hotelgasten samen met het hotelpersoneel. De trilling is dan al verdwenen, de spanning nog niet. We hebben dit nog nooit meegemaakt en kunnen daarom niet helemaal inschatten wat nu te doen. Daar kun je best druk mee zijn, maar er gebeurt niets meer, dus terug naar de kamer. Onderweg terug voelen we nog een lichte naschok, deze negeren we.

Oké, we hebben dus onze eerste echte aardbeving meegemaakt. Spannend? Ja! Gevaarlijk? Zo voelde het niet... Eerst op internet zoeken wat hier over verteld wordt. Dan blijkt dat er meerdere doden te betreuren zijn, zelfs in Kathmandu waar we nu zijn. Twitter geeft een flinke stroom info, ook op het nieuws wordt er aandacht aan gegeven.

We realiseren ons dat dit het nieuws in Nederland wel eens kan halen. Het lijkt op de situatie in Marokko, eerder dit jaar. Enkele dagen voordat het café op het grote plein in Marrakesh opgeblazen werd liepen we daar nog rond. Dat leverde grote zorgen bij het thuisfront op, mede omdat er een Nederlander bij omgekomen is. Dit maakt het hoog tijd om van ons te laten horen. Op twitter een eerste 'grappig' bedoeld bericht, maar als de ernst van de situatie bekend wordt ook een tweede, serieuzer bericht. Ouders en familie ingelicht: niets aan de hand.

Iteressante afsluiting van de vakantie, geen bungeejump of freefall, maar een aardbeving, 6.9 op de schaal van Richter. Vier of vijf doden in Kathmandu. Het leven gaat door, wij gaan avondeten. Later blijkt het de talk of de town te zijn, maar is er in de stad niets te merken.