Met de trein naar Lhasa

Met veel stress begint de dag. Op tijd in de bus om op tijd de trein te halen. Het begint met een busrit. Om de stress te verhogen kiest de chauffeur voor een etappe, dwars door de miljoenenstad Lanzhou. Ook hier heeft de filestress toegeslagen die één op één door de reisleidster overgenomen wordt. Met nog een dik uur te gaan rennen we naar de vertrekhal om daar... een dik uur te wachten. We zijn op tijd.

De trein is lang. Dit biedt de kans om de uitrusting van de verschillende coupé's te zien. We zien opeengepakte chinezen, slaapcoupe's met vier bedjes en coupe's met zes bedden. Opvallend is dat de coupe's met bedjes geen stoelen hebben. Je denkt dan nog dat je ergens anders een plekje kan vinden om de 27-8=19 uur te kunnen zitten. Helaas.... We zitten op de rand van het bed met je hoofd tegen het middelste bed. Bed is overigens een overgewaardeerde term voor de plank waarop we moeten zittten en slapen. Dit wordt een lang etmaal.

De trein. Ik zie er als een berg tegenop. Mijn verwachtingen variëren van een relaxte rit met prachtige uitzichten tot een rit met luidruchtige en geurige Chinezen. Waarheid ligt in het midden. Het voelt als een gevangenis met hindernissen. De hindernissen worden gevormd door elkaar en passerende Chinezen. Ook de bagage is een factor van belang. Waar de dames bij vertrek geen keuze worden gemaakt worden ze daar nu mee geconfronteerd. Het past allemaal net en dan is passen een groot woord. Bovendien hebben we allemaal zo veel eten en drinken meegenomen dat eventuele hongersnood in Tibet voorgoed tot het verleden zal behoren. Tsja, en dat moet ook ergens neergezet worden...

De sfeer is goed. Van het voornemen het boek waarin ik ben begonnen uit te lezen komt niets terecht. Verder dan een bladzijde kom ik niet en waarschijnlijk moet ik deze ook nog opnieuw lezen. Daarnaast is er weer een strijd der lage landen losgebarsten. Omdat de winnaars van het vorige spel mogen bepalen met welk spel ze dit keer een nederlaag zullen lijden wordt gekozen voor Kleurewieze. Met zelfvertouwen wordt begonnen, maar na het eerste spelletje is het duidelijk. België gaat verliezen. Had ik al gezegd dat België gaat verliezen? Boter en suiker met een strik er omheen. De verhoudingen zijn weer rechtgezet, het staat 1 - 1.